First week!

Wat ging deze week snel! Mijn eerste week op een Amerikaanse high school zit er al weer op. De high school waar ik op zit is Beebe. Het is op een onwijs groot terrein met gebouwen voor alle leeftijden. Ik zit in de 11th grade, en dus in t gebouw samen met alle seniors. Het schoolsysteem is totaal anders dan wat wij hebben in Nederland. Ik zit bij al mijn lessen met zowel 9,10,11 en 12th graders in de klas. Dat betekent dat de jongste soms 12 jaar is en de oudste 17, de jongste begint net aan een vak en de oudste moet met deze klas z'n diploma halen.. En alle leraren hebben hier een eigen klaslokaal, dus de vraag is niet: "in welk lokaal heb jij zo les?", maar: "welke docent heb je zo?". Elk lokaal is ingericht alsof je in een kleuterklas zit. Versierd met allerlei plakkers, plaatjes en vooral regels. Regels is echt een big thing. In mijn American history class hebben we de eerste vier dagen over regels gepraat, ik heb nooit eerder nieuwe woorden moeten maken met het woord respect en zelf regels op moeten stellen die de klas dan gaat beoordelen.

Ik ga elke dag met de schoolbus naar school, en zelfs in de schoolbus hangt een bordje met regels als niet pesten. De bus komt om 6:40 hier aan, wat betekent dat ik om 6:35 het huis uit loop en dat m'n wekker al om 5:45 gaat. School is afgelopen om 3:00 en op maandag, dinsdag en donderdag heb ik dan om 3:45 tennistraining tot 5:15. Deze week had ik op donderdag een wedstrijd tegen een andere high school. Het was heel warm en er waren te veel spelers van ons team en te weinig van het andere team, dus het was niet zeker of iedereen kon spelen. Maar, ik mocht spelen! Ik speelde een enkel tegen een meisje van ongeveer de zelfde leeftijd, en ik won m'n allereerste Amerikaanse tennis wedstrijd!! Na mijn wedstrijd moesten we nog lang wachten totdat andere wedstrijden waren afgelopen, en daarna reden we met het hele tennisteam in de schoolbus weer terug naar huis. 

Volgende week heb ik twee wedstrijden, maandag speel ik tegen mijn host nichtje, Kat. Ik heb gister met haar getennist in het park en heb vandaag haar verjaardagsparty. De andere wedstrijd is dinsdag, en daarvoor moeten we meer dan 1,5 uur rijden. Op trainingsdagen ben ik meestal rond 6 uur thuis en op wedstrijd dagen tussen 9 en 10uur.. En dan heerlijk weer op om 5:45 uur voor de bus!! 

In m'n vorige blog post vertelde ik dat ik naar de school zou gaan om m'n vakken te kiezen en om te gaan kijken in welke lokalen ik les had. Het kiezen van vakken ging vrij snel, maar dan ook helemaal verkeerd. Ik moest een lijst inleveren met al m'n cijfers en vakken van de afgelopen jaren die ik heb gehaald in Nederland, ze waren heel erg onder de indruk van m'n goede cijfers, maar vooral van het aantal jaren dat ik scheikunde, Engels, natuurkunde, wiskunde, Frans en Duits heb gehad. Dus die man dacht ik een genie was, fijn, wat hij niet snapte is dat natuurkunde, scheikunde, Frans en de meest lastige wiskunde zo snel als dat kon heb laten vallen en dat ik al die jaren dat ik die vakken had daar kei hard voor moest werken. Dus hij deelde me in in allerlei wiskundige, scheikundige en natuurkundige vakken in. Maar hij was nog niet klaar, AP literatuur Engels leek hem ook een goed idee, dat is een voorbereiden op College (studeren) en hij plaatste me in volleybal. Maar ik vond het allemaal helemaal mooi, want ik had in Nederland van verschillende mensen gehoord dat het onderwijs daar veel makkelijker was, dus ik ging dit gewoon doen. 

Nadat ik alle lessen had gehad op dag 1 ben ik gelijk naar het kantoor gegaan, want dit ging echt niet werken. Alle formules die ik bij elke toets van natuurkunde opnieuw op mijn handschreef zodat ik ze niet vergat kwamen nu weer terug, en dit keer in het Engels. Wiskunde was al helemaal drama, het was precies wat ik afgelopen jaar had gehad, waarvoor ik ongeveer 5 uur bijles voor nodig had in een week en dan een 7 haalde. En ik had nog nooit al die Engelse wiskundige termen gehoord. Gelukkig kon alles om gezet worden en zat ik alleen nog met AP literatuur Engels, ik dacht dat ik dat wel kon bijhouden. Ik heb vrijdag ook dit vak ingeruild voor normaal Engels, want we deden in 1 les allemaal grammatica die ik in m'n hele leven heb geleerd en we lazen poëzie en daar moesten we dan de moraal uit halen, dat ging me net iets te ver. Leerlingen uit die klas zeiden dat andere uitwisseling studenten het ook hadden geprobeerd, maar dat het gewoon voor iedereen te snel ging.

Dus mijn rooster ziet er nu zo uit:

1 computer les

2 Engels

3 medische les

4 wiskunde

5 pauze/studie uur

6 American history

7 parenting

8 kook klas

tennisles/wedstrijd

De vijfde periode heb ik eerst pauze en daarna een studie uur, waarin niemand studeert. De eerste pauze, het gevreesde moment, was precies zoals ik het verwachtte, awkward. De tafels, de ruimte alles was zoals in de films en ik kende niemand. Uiteindelijk zat ik met een paar kinderen die prima waren, maar niet zo veel zeiden. De tweede dag ging het veel beter. Een meisje uit mijn wiskunde klas vroeg of ik met haar en haar vriendinnen wilde zitten in de pauze. Ze waren heel lief en ik heb met hen de volgende drie dagen gezeten. Op vrijdag zat ik aan een tafel met een vriendin die ik heb leren kennen in American history class en haar vrienden. Ze vroegen of ik altijd bij ze kwam zitten, en ik zei natuurlijk ja! Het gaat allemaal vanzelf, momenten waar je het meest voor vreest zijn tot nu toe de meest leuke momenten geworden. Ook heb ik een jongen ontmoet die vorig jaar in China op uitwisseling is geweest, hij is niet een persoon die ik normaal gelijk zou aanspreken, maar hij was heel aardig. De meeste mensen zijn enorm enthousiast als ik vertel dat ik uit Nederland kom, ze vinden m'n accent cute.. Ik weet niet of dat een goed teken is. Eén jongen kom ik elke keer tegen in de gangen en hij zegt me elke keer gedag of geeft me een high five en hij vroeg of ik een ride naar huis nodig had en toen ik te vroeg op school was kwam hij naast me zitten, dat soort mensen zijn heel fijn om dat soort mensen tegen te komen in de eerste weken.

Ik ben onwijs blij met hoe de eerste week op school en in mijn familie is gegaan en kan eigenlijk niet wachten totdat ik weer naar school mag. En dat ik weer mag aanhoren dat in Amsterdam altijd iedereen dronken is, met de vraag of ik dat ook ben en al dat soort typische vragen..

Kussies en lovies uit McRae!!

New York it is

Daar ging ik dan, op 8 augustus om 5 uur moest ik op Schiphol zijn. Ik vond het heel lastig om afscheid te nemen, maar na de douane ging het al gelijk beter. Ik vloog met ongeveer 10 andere Nederlanders naar London om daar de rest van alle deelnemers uit allemaal andere landen daar te meeten. Na ongeveer twee uur wachten in London vlogen we door naar New York, voor m'n gevoel ging de vlucht heel snel. Toen we na een hele lange dag reizen eindelijk waren aangekomen in New York gingen we met de bus naar de Campus in New Rochelle waar we sliepen. Ik sliep samen met een meisje uit Nieuw-Zeeland samen op een kamer. De eerste avond was ik heel erg moe en ik voelde me totaal niet op m'n plek, ik dacht alleen maar: waar ben ik aan begonnen? De volgende dag leerde ik alle mensen wat beter kennen en werden we goed bezig gehouden, waardoor ik me veel beter ging voelen. De eerste dag hebben we vooral kennismaking spelletjes gedaan en kregen we les in hoe we het beste met een uitwisseling konden omgaan. De tweede dag hebben we American sports gedaan. Cheerleading, baseball en football. Ik vond het heel erg leuk maar wel erg warm om te doen. De dag daarna zijn we naar soho geweest. We kregen heel veel vrije tijd om te shoppen en alles te bekijken. Op laatste dag kregen we een les American history van een Amerikaanse geschiedenis leraar. Het was handig om alvast wat achtergrond informatie over de geschiedenis van Amerika te leren en de leraar was heel erg enthousiast. Na de les was het al weer tijd om onze koffers in te pakken. Toen iedereen dat had gedaan gingen we met de trein naar Times Square, daar kregen we weer vrije tijd en hebben we geshopt. Om ongeveer 6 uur liepen we met de hele groep naar de plek waar we de boot op gingen voor een rondvaart voor 2 uur om bijvoorbeeld het vrijheidsbeeld te bekijken. Na ongeveer 1,5 uur viel ik in slaap.. de hele week heeft me moe gemaakt door de jetlag, andere taal en cultuur etc.

De dag na New York was het tijd om te gaan vliegen naar m'n host family. De vlucht ging opnieuw voor m'n gevoel heel snel.  Ik heb veel geslapen in het eerste vliegtuig, naar Charlotte. Toen ik daar was aangekomen ben ik heel snel doorgerend naar de nieuwe gate om het laatste vliegtuig te nemen voordat ik eindelijk was aangekomen waar ik voor een jaar verblijf. Ik was onderweg naar de bagage band om m'n ingecheckte koffer op te halen en opeens hoor ik heel zachtjes: Noor? Het was m'n host mom. Ze hadden een heel lief bord gemaakt en we moesten allebei huilen. Ik was zo zenuwachtig en voordat ik wist dat ik ze zou gaan ontmoeten had ik ze al ontmoet. De kindjes waren heel erg verlegen in het begin, maar later in de avond werden ze steeds meer zichzelf. Gelijk vanaf t vliegveld reden we naar een restaurant om daar te gaan avond eten. Ik kon ze daar beter leren kennen, het was heel gezellig. Toen we daarna thuis waren hebben ze me het hele huis laten zien. Het is een groot, mooi huis en ik heb een grote kamer, waar ik heel blij mee ben. Alles is heel Amerikaans en ik ga denk ik m'n kamer nog een beetje veranderen zodat het echt 'mijn' kamer wordt. Vanochtend ging alles soepeler dan ik had verwacht, ze legde me nog wat dingen uit en ik mijn eerste eigen was gedraaid!! Vanmiddag gaan we samen naar mijn school om met iedereen daar kennis te maken en mijn vakken en sport te kiezen. 

Ik merk dat ik het nu al raar vind om alles in het Nederlands te schrijven, dus ik denk dat dat een goed teken is.. Ik ben heel erg blij met m'n gastfamilie die me dit allemaal  geeft. Ik ga maandag al naar school, waar ik heel erg zenuwachtig voor ben, dus ik moet nog veel doen. 

kussies van uit Arkansas!!

Finally !!

Ik kan het eindelijk zeggen: IK GA! Ik heb eergisteren, 31 juli te horen gekregen dat ik een host family heb!!

Ik moest vrijdag 31 juli om half 10 naar het consulaat in Amsterdam om mijn visumaanvraag te doen. Ik was daarvoor 3 daagjes naar Friesland geweest op bezoek bij vrienden. Die avond voor mijn afspraak waren we met z'n vieren uit gegaan daar in Friesland en pas om half 4 's nachts thuis gekomen. De volgende ochtend moesten we om 7 uur opstaan om vanuit daar naar Amsterdam te rijden. Ik was doodmoe en onwijs zenuwachtig. De twee meisjes waar ik was in Friesland gingen mee met mijn ouders, broertje en mij naar Amsterdam dus we hebben met zijn vieren in de auto verder geslapen. Vlak voordat we Amsterdam in reden kreeg ik een vriendschapsverzoek op Facebook van een mevrouw die alleen maar dingen in het Engels postte, waardoor ik voor heel even dacht: zou dit mijn host mom zijn? Dus ik keek in mijn mailbox om te checken of ik al een mail had van mijn organisatie dat ik was geplaatst, maar ik had niks binnen. Toen we eenmaal in Amsterdam aankwamen bij het consulaat begon het gelijk al heerlijk, de bewaker vroeg in het Engels of ik een afspraak om half 10 had waarop ik antwoordde: oui!

Toen ik uiteindelijk binnen was gekomen, na de bewakingspoortjes, ging het Engels praten me prima af. Ik had op andere blogs gelezen dat ze heel streng waren en dat het eigenlijk helemaal niet leuk was om te doen. Bij mij was het tegenovergestelde waar en ik stond binnen een half uurtje weer buiten.

Omdat ik in mijn eentje naar binnen moest had ik afgesproken om de rest bij een restaurantje te meeten. Toen ik daar naar toe liep bedacht ik me hoe raar het eigenlijk was om een visum aan te vragen terwijl ik nog helemaal geen plaatsing had.. Maar STS gaf garantie op een plaatsing, dus ik bleef hopen. Ik was inmiddels bij het restaurantje aangekomen en mama kwam naar buiten gelopen met zwaaiende armen waarop mijn reactie was: mam doe even normaal.. Ze deed het niet voor niks, ik had namelijk een gastgezin gekregen. Ik vroeg niks, niet waar, wie of hoe. Ik begon te huilen, alle stress en onzekerheid was voorbij en ik was zo ontzettend blij. Toen ik het restaurantje binnen kwam zat m'n beste vriendin, die we hadden meegenomen uit Friesland, daar ook en we keken elkaar aan en begonnen allebei opnieuw te huilen. Ik was zo blij en verdrietig tegelijk dat ik niet eens weet of zij blij of verdrietig was. 

Daarna vond ik het wel tijd om is te kijken naar wie eigenlijk mijn host family is. Ik zag een familie foto en het voelde gelijk goed. Ik krijg een klein zusje van 4 jaar en een broertje van 2, de ouders zien er ook super lief uit en zijn nog heel jong. Ze wonen in McRae in Arkansas, in een onwijs groot huis. En ik ga naar school in Beebe waar ik elke dag met de schoolbus naar toe ga. M'n host mom is echt super lief en meelevend, ze stuurt vaak facebook berichtjes. Ik denk dat het hun eerste keer is, want ze moesten nog een nieuw bed en allemaal andere nieuwe spullen kopen. Ik heb een heel goed gevoel over m'n host family en heb er nu nog meer zin in om te gaan!!

Het is alleen nog even afwachten op mijn vertrekdatum, het zal of 8 of 12 augustus zijn. Dat hangt af van mijn visum, die nog moet binnenkomen.

Ik ben zo onwijs happy met mijn host family en ik kan niet wachten om ze allemaal te ontmoeten, nog maar een weekje in Doorn en nog zo veel te doen! Spullen kopen, tas inpakken afscheid nemen van vrienden en familie.. Het heeft veel tijd, moeite en tranen gekost, maar ik denk dat het dat allemaal waard is geweest.

kussies,

Noor

who is she?

Hee y'all, ik heet Noor Leenders en ik ben zestien jaar. Ik woon in een heel klein dorpje, Doorn, op de Utrechtse heuvelrug. Ik woon al mijn hele leven in het zelfde huis en ik geniet heel erg van dit dorp. Het is onwijs gezellig, maar een dorp blijft een dorp. Iedereen kent iedereen en vooral: iedereen praat over iedereen. Hockey is best een groot ding in Doorn, en ook ik deed tot een maand geleden aan deze sport. Afgelopen jaar heb ik in een heel gezellig meisjes team gezeten, MB1. Hockey is iets waar ik vier dagen per week mee bezig was. Twee keer per week zelf trainen, één keer per week een wedstrijd en één dag training geven aan een meisjes C team.
Ik zit niet alleen op hockey in Doorn, maar ook op school. Ik zit op het Revius Lyceum waar ik net VWO 4 heb afgerond. Wat betekent dat wanneer ik terug kom uit Amerika ik nog twee jaar school te gaan heb.Veel mensen vragen mij waarom ik een tussenjaar neem midden in mijn middelbare schooljaren, hierop heb ik eigenlijk nog geen goed antwoord kunnen vinden. Als ik er nu zin in heb en het ook nog eens mogelijk is, why not? Of het wel of niet goed zal uitpakken zullen we vanzelf merken. Thuis leef ik samen met mijn vader, moeder en twee broertjes. Mijn minst jonge broertje is één jaar jonger dan ik, maar zit in de zelfde jaarlaag als ik. Wat betekent dat hij nu eerder zal slagen dan ik. Of ik dit lastig vind? Nee. Ik weet al heel lang dat hij slim is en inmiddels voelt het alsof hij net zo oud is als ik. Of ik hem ga missen? Ja. Of hij mij gaat missen? Hij zegt van niet. Toen ik hoorde dat hij groep acht zou overslaan en dus tegelijkertijd met mij naar de middelbare school ging was ik heel verdrietig. Toen besefte ik niet hoe fijn het was om een broertje te hebben die dezelfde samenvattingen, toetsen en werkboeken als ik nodig had zou hebben.
Mijn andere broertje heeft net zijn eindmusical van groep 8 gehad. Ik vind het jammer dat ik er niet bij zal zijn wanneer hij zijn eerste dag op de middelbare school heeft, maar mijn jaar in Amerika zal alles overtreffen van wat ik mis.
Veel van mijn vriendinnen begrijpen niet helemaal waarom ik naar Amerika ga. Anderen zouden het maar al te graag zelf ook meemaken, wat ik ze natuurlijk heel erg gun. Maar hoe gaaf is het dat ik het mag doen en dat ik het ook ga doen!!

Things are getting real

Things are getting real, STS t-shirt en tas gekregen!!